مدافع امامت

﷽
💠عالم بزرگوار جناب علی ربانی خلخالی در کتاب گرانقدر "ستاره درخشان شام" چنین نقل می کند:

از امام سجاد علیه السلام پرسیدند: سخت ترین مصائب شما در سفر کربلا کجا بود؟ فرمود: (الشام الشام الشام)

امام سجاد علیه السلام به نعمان بن منذر مدائنی فرمود: در شام هفت مصیبت بر ما وارد آوردند که از آغاز اسیری تا آخر، چنین مصیبتی بر ما وارد نشده بود

1. ستمگران در شام اطراف ما را با شمشیرهای برهنه و نیزه های استوار احاطه کرده و بر ما حمله می کردند و کعب نیزه به ما می زدند. آنان ما را در میان جمعیت بسیار نگهداشتند و ساز و طبل می زدند

2. سرهای شهدا را میان هودجهای زنهای ما قرار دادند و سر عمویم عباس علیه السلام را در برابر چشم عمه هایم زینب و ام کلثوم علیهما السلام نگهداشتند، و سر برادرم علی اکبر علیه السلام و پسر عمویم قاسم علیه السلام را در برابر چشم سکینه و فاطمه (خواهرم) می آوردند و با سرها بازی می کردند، و گاهی سرها بر زمین می افتاد و زیر سم ستوران قرار می گرفت

3. زنهای شامی از بالای بام، آب و آتش بر سر ما می ریختند. آتش به عمامه ام افتاد، ولی چون دستهایم را به گردنم بسته بودند، نتوانستم آن را خاموش کنم. در نتیجه عمامه ام سوخت و آتش به سرم رسید و سرم را نیز سوزانید

4. از طلوع خورشید تا نزدیک غروب ما را همراه ساز و آواز، در برابر تماشای مردم در کوچه و بازار گردش دادند و می گفتند: ای مردم، بکشید اینها را که در اسلام هیچگونه احترامی ندارند

5. ما را به یک ریسمان بستند و با این حال ما را از در خانه یهود و نصاری عبور دادند، و به آنها می گفتند: اینها همان افرادی هستند که پدرانشان، پدران شما را (در خیبر و...) کشتند و خانه های آنها را ویران کردند، امروز شما انتقام آنها را از اینها بگیرید

یا نعمان فما بقی احد منهم الا وقد القی علینا من التراب و الاحجار والاخشاب ما اراد

ای نعمان، هیچ کس از آنها نماند مگر اینکه هر چقدر می خواست از خاک و سنگ و چوب به سوی ما افکند

6. ما را به بازار برده فروشان بردند و خواستند ما را به جای غلام و کنیز بفروشند ولی خداوند این موضوع را برای آنها مقدور نساخت

7. ما را در مکانی جای دادند که سقف نداشت، روزها از گرما و ترس کشته شدن، همواره در وحشت و اضطراب به سر می بردیم

📓 ستاره درخشان شام حضرت رقیه (سلام الله علیها) دختر امام حسین (علیه السلام).ص128.ط انتشارات مکتب الحسین علیه السلام

در مصیبت حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام اگر بمیریم باز هم کم است. چرا که حق مصائب آن حضرت با چند قطره اشک و عزاداری ادا نمی شود.