﷽
📌عبادت
📎وقتى روى نفس تأثیر مطلوب مى گذارد که با حضور قلب انجام گیرد.
حضور قلب نیز با پراکندگى افکار میسر نیست.
به این لحاظ فکر جمع، شرطى بسیار مهم و اساسى براى حضور قلب مى باشد.
از طرف دیگر یکى از آثار عبادت صحیح
، رفع پراکندگى افکار و جمع شدن فکر است.
بنا بر این فکر جمع، از یک سو شرط حضور قلب و از سوى دیگر نتیجه ى آن است.
راه هایى که از سوى بزرگان براى جمع شدن فکر پیشنهاد شده است عمدتا به منظور تحصیل شرط حضور قلب مى
باشد و الاّ به خودى خود قرب آور نیست.
در مورد توجه به حق تعالى نیز راه ها و مطالب زیادى گفته شده است
. در این میان، آنچه که قطعى است و ناگزیر باید پذیرفت این است که توجه کردن به خداى متعال بدون «وسیله» صحیح نیست «و ابتغوا إلیه الوسیلة».
که البته مصداق این وسیله مى تواند نماز، تلاوت قرآن، یا دعا و ذکر و زیارت باشد.
هم چنان که ممکن است خود وجود شریف امام علیه السلام آن را محقق گرداند.
در هر حال، وسیله از امور ضرورى توجه به خداى متعال مى باشد.
زیرا اگر واسطه اى در کار نباشد انسان ناگزیر چیزى را در ذهن خود درست مى کند و در واقع آن را مى پرستد، نه خدا را.
﷽
📌انسان متوجه این نکته باشد که قلوب در دست خداى متعال است و اوست عزیز کننده، و هم اوست که فطرت انسان را با خوبى عجین فرموده که حتى کسى که خودش مغلوب نفس و شیطان است و عمل خوبى از او سر نمى زند مع ذلک فطرتا خوب و خوبى را دوست مى دارد، مگر افراد قلیلى که به قدرى شقاوت بر آنها غلبه کرده است که نه خود خوبند و نه خوبان را دوست مى دارند؛ نه خود درست کردارند و نه از صالحان خوش شان مى آید. چنین افرادى در واقع از انسانیت و فطرت انسانى بر کنار هستند.
«ثم کان عاقبة الذین أساءوا السوءى أن کذّبوا بآیات الله و کانوا بها یستهزؤون.»
﷽
امان از این زهد ریایى و عوام فریبى که حقیقتا شرک است به خداى لا شریک له!
خدا به انسان نعمت مرحمت فرماید و قدرت داشته باشد که لباس خوب بپوشد، ولى براى اینکه خود را زاهد معرفى نماید تا مردم را فریب دهد، لباس وصله دار پوشیده، این طور جلوه دهد که من اعتنایى به زینت و زخارف دنیا ندارم، و حال آنکه قلبش مملو از حب دنیاست که در وقت امتحان معلوم مى شود.
اصولاً معناى زهد این نیست که انسان مالک چیزى نباشد و یا از آنچه دارد خود را محروم سازد، بلکه تمام کلام در این است که انسان اسیر مال و منال خود نگشته، چیزى مالک او نگردد. هم چنین اعتمادش به آنچه که در دست دارد بیش از اعتماد او به آنچه در ظل قدرت خداوند است نباشد.
«لیس الزهد فى الدنیا باضاعة المال و لا بتحریم الحلال بل الزهد فى الدنیا أن لا تکون بما فى یدک أوثق منک بما فى ید الله عزوجل.»
غلام همت آنم که زیر چرخ کبود
ز هر چه رنگ تعلق پذیرد آزاد است
﷽
حضرت استاد آیت الله سید حسین یعقوبی قائنی:
دوستى با مردم دانا نکوست
دشمن دانا به از نادان دوست
دشمن دانا بلندت مى کند
بر زمینت مى زند نادان دوست
کسى که ریاست دنیا را سعادت بداند ، آن هم ریاستى که توأم با هزاران معاصى باشد، و به طرف آخرت و خدا رفتن را بدبختى بداند مسلما رفیقى است نادان، مانند اکثر مردم این زمان که اگر کسى جیفه ى دنیا را به دست آورد از هر راهى که باشد مى گویند:
فلانى وضعش خوب است و او را خوش بخت مى شمارند.
و اگر کسى در اثر ایمان و صحت عقل از دنیاى مکار و حیله باز فرار کند او را نادان و بدبخت به حساب مى آورند.
آرى، از چنین دوستانى باید فرار کرد؛ چرا که در واقع از عقل بى بهره اند. زیرا شأن عقل چنین است که انسان را از عمل بى فایده و زیان آور باز مى دارد و به کار پربهره وادار مى سازد و عاقل کسى است که اگر در میان دو عمل و دو راه مردد شد، به آن عملى که به تجارت و فایده ى بادوام منتهى مى شود دست مى زند و راهى را که پایانش زندگى جاوید باشد مى رود. و عکس آن لازمه ى بى عقلى و بى خردى است.
