مدافع امامت

[المناقب] لابن شهرآشوب: لَقَبُهُ علیه السلام زَیْنُ الْعَابِدِینَ وَ سَیِّدُ الْعَابِدِینَ وَ زَیْنُ الصَّالِحِینَ وَ وَارِثُ عِلْمِ النَّبِیِّینَ وَ وَصِیُّ الْوَصِیِّینَ وَ خَازِنُ وَصَایَا الْمُرْسَلِینَ وَ إِمَامُ الْمُؤْمِنِینَ وَ مَنَارُ الْقَانِتِینَ وَ الْخَاشِعُ وَ الْمُتَهَجِّدُ وَ الزَّاهِدُ وَ الْعَابِدُ وَ الْعَدْلُ وَ الْبَکَّاءُ وَ السَّجَّادُ وَ ذُو الثَّفِنَاتِ وَ إِمَامُ الْأُمَّةِ وَ أَبُو الْأَئِمَّةِ وَ مِنْهُ تَنَاسُلُ وُلْدِ الْحُسَیْنِ علیه السلام وَ کُنْیَتُهُ أَبُو الْحَسَنِ وَ الْخَاصُّ أَبُو مُحَمَّدٍ وَ یُقَالُ أَبُو الْقَاسِمِ وَ رُوِیَ أَنَّهُ کُنِّیَ بِأَبِی بَکْرٍ [۴] .

[ترجمه]مناقب: لقب ایشان، زین العابدین، سید العابدین، زین الصالحین، وارث علم النبیین، وصی الوصیین، نگهبان سفارشات پیمبران، امام مؤمنین، عَلَم اطاعت کنندگان خدا، خاشع، شب زنده دار و زاهد عابد، دادگر، گریه کننده، سجاد، صاحب پینه‌ها بر مواضع سجده، پیشوای مردم و پدر امامان؛ زیرا از آن جناب ائمه ای که از نسل امام حسین علیهم السلام بودند، به دنیا آمدند. کنیه آن جناب، ابوالحسن، و کنیه اختصاصی آن سرور ابومحمد و ابوالقاسم نیز گفته شده و روایت شده که کنیه ابو بکر نیز داشت.

📚 [۴]: مناقب ابن شهرآشوب ج ۳ ص ۳۱۰ و فیه (و الخاشعین). بحار الانوار جلد ۴۶ بر گرفته از بازار قائمیه